PiÄ te przykazanie zakazuje eutanazji |
1. W lutym 2009 r. w Ĺwiatowych mediach przetoczyĹa siÄ dramatyczna walka o Ĺźycie Eluany Englaro, 37-letniej WĹoszki, ktĂłra od 16 lat pozostawaĹa w ĹpiÄ czce na skutek wypadku samochodowego. Ojciec kobiety przez 10 lat toczyĹ walkÄ o moĹźliwoĹÄ odĹÄ czenia jej od sztucznego odĹźywiania. Mimo wyraĹşnego sprzeciwu wĹoskiego ministra zdrowia i wielu stowarzyszeĹ broniÄ cych wartoĹci Ĺźycia, SÄ d NajwyĹźszy WĹoch przychyliĹ siÄ do wniosku ojca Eluany. Ani zabiegi polityczne, ani moralne wskazĂłwki KoĹcioĹa, ani czuwania modlitewne obroĹcĂłw Ĺźycia nie zdoĹaĹy zatrzymaÄ uruchomionych procedur i chora Eluana zmarĹa z wygĹodzenia. PrzewodniczÄ cy Papieskiej Akademii Ĺťycia bp Rino Fisichella oceniĹ to jako akt eutanazji. 2. Aby sformuĹowaÄ poprawnÄ ocenÄ moralnÄ eutanazji, ktĂłrej przeciwstawia siÄ piÄ te przykazanie Dekalogu, naleĹźy jÄ jasno zdefiniowaÄ. Katechizm KoĹcioĹa Katolickiego naucza, iĹź: âEutanazja bezpoĹrednia, niezaleĹźnie od motywĂłw i ĹrodkĂłw, polega na poĹoĹźeniu kresu Ĺźyciu osĂłb upoĹledzonych, chorych lub umierajÄ cychâ (KKK 2277). WedĹug nauczania zawartego w Encyklice Evangelium vitae âprzez eutanazjÄ w ĹcisĹym i wĹaĹciwym sensie naleĹźy rozumieÄ czyn lub zaniedbanie, ktĂłre ze swej natury lub w intencji dziaĹajÄ cego powoduje ĹmierÄ w celu usuniÄcia wszelkiego cierpieniaâ (EV 65). KoĹcióŠw swym nauczaniu pozostaje niezmiennie przeciwnikiem eutanazji. Eutanazja âstanowi zabĂłjstwo gĹÄboko sprzeczne z godnoĹciÄ osoby ludzkiej i z poszanowaniem Boga Ĺźywego, jej StwĂłrcy. BĹÄ d w ocenie, w ktĂłry moĹźna popaĹÄ w dobrej wierze, nie zmienia natury tego zbrodniczego czynu, ktĂłry zawsze naleĹźy potÄpiÄ i wykluczyÄâ (KKK 2277). 3. Argumenty osĂłb walczÄ cych o prawo do eutanazji wypĹywajÄ czÄsto z kontekstu kulturowego, ktĂłry jest zamkniÄty na Boga i postrzega Ĺźycie jako wartoĹciowe jedynie wtedy, gdy jest ono ĹşrĂłdĹem przyjemnoĹci i dobrobytu. Cierpienie staje siÄ wĂłwczas ânieznoĹnym ciÄĹźaremâ, a ĹmierÄ âupragnionym wyzwoleniemâ z pasma udrÄk i dotkliwego bĂłlu, ktĂłre dotykajÄ nasze ciaĹo i ducha. W rzeczywistoĹci to, co mogĹoby wydawaÄ siÄ logiczne i humanitarne, przy gĹÄbszej analizie okazuje siÄ âabsurdalne i nieludzkieâ (por. EV 64). Walka o prawo do Ĺmierci podwaĹźa prawa uznane w artykule 3. Powszechnej Deklaracji Praw CzĹowieka, w ktĂłrym zagwarantowane sÄ prawo do Ĺźycia, wolnoĹci i bezpieczeĹstwa osoby. Lekarze, ktĂłrzy uznajÄ prawo do Ĺmierci przez eutanazjÄ, sprzeciwiajÄ siÄ swej podstawowej zasadzie primum non nocere (przede wszystkim nie szkodziÄ). Nie zauwaĹźa siÄ takĹźe, Ĺźe dramatyczna decyzja na eutanazjÄ podjÄta przez osobÄ cierpiÄ cÄ lub umierajÄ cÄ jest czÄsto niejako wymuszona przez ataki nieznoĹnego bĂłlu fizycznego lub psychicznej samotnoĹci. Cierpienie i umieranie, rozwaĹźane z perspektywy etyki chrzeĹcijaĹskiej, to integralne elementy ludzkiej egzystencji, ktĂłre przeĹźywane w ĹÄ cznoĹci z cierpiÄ cym Zbawicielem mogÄ duchowo ubogaciÄ i wzmocniÄ zarĂłwno osobÄ, ktĂłra odchodzi, jak i rodzinÄ oraz przyjaciĂłĹ, opiekujÄ cych siÄ osobÄ chorÄ . ChrzeĹcijanin rozumie prawo do godnego umierania jako moralne wyzwanie do ufnoĹci w miĹosierdzie BoĹźe, zagwarantowanie prawa do wĹaĹciwej opieki medycznej i paliatywnej (KKK 2279), wezwanie do przezwyciÄĹźania egoistycznego izolowania umierajÄ cych poprzez przyjaznÄ bliskoĹÄ rodziny, lekarzy, spoĹeczeĹstwa i wspĂłlnoty chrzeĹcijaĹskiej. 4. ZapamiÄtajmy: Wobec coraz czÄĹciej propagowanego i prawnie sankcjonowanego prawa do eutanazji, KoĹcióŠprzypomina, Ĺźe kaĹźdej istocie ludzkiej, od poczÄcia aĹź po naturalnÄ ĹmierÄ, naleĹźy siÄ godnoĹÄ osoby ludzkiej. To podstawowe âtakâ dla ludzkiego Ĺźycia przeciwstawia siÄ eutanazji i ocenia jÄ jako jeden z najbardziej niepokojÄ cych objawĂłw âkultury Ĺmierciâ (por. EV 64). Eutanazja jest âpowaĹźnym naruszeniem prawa BoĹźego i oceniana jest jako moralnie niedopuszczalne dobrowolne zabĂłjstwo osoby ludzkiejâ. (EV 65) Ks. Remigiusz Stacherski ĹšrĂłdĹo http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1175,l1.html
|